Στο έβγα του καλοκαιριού

Εκεί που ετοίμαζα κι εγω αποσκευές και μυαλό για την αναχώρηση έρχεται καμαρωτή καμαρωτή η αναβολή. "Αργότερα". Και στο αργότερα κολλάει μόνο η βροχή, η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, τα θολά τζάμια. Εγώ ήθελα ήλιο και βόλτες και καθαρό ουρανό με όλη του την αστρική φορεσιά. Κι οσο προχωράμε ξεθωριάζουν όλα τους και μένει ο τρύγος και το καζάνι. Εδώ που κόλλησα ο αέρας είναι βαρύς και κάθεται "στα πρησμένα λαιμά μου" που λέει κι η γιαγιά. Αλλά οι εποχές τελειώνουν κι αρχίζουν πάλι. Μοναχά οι άνθρωποι αλλάζουν κάπου στο ενδιάμεσο.