Εδώ ο κόσμος...

Φτάνουν και οι γιορτές στο τέλος τους. Και φέτος καμιά αλλαγή δεν κατάλαβα. Όχι πως με στεναχωρεί κάτι τέτοιο, όχι. Εξάλλου συνειδητοποιώ σε όλο της το μεγαλείο τη βασιλεία της ρουτίνας. Κι όχι δεν πρόκειται για τίποτε καθολικό, γενικευμένο. Μιλάω εντελώς επι του προσωπικού. Ακομη κι αν θ' αλλάξουν κάπως τα πράγματα με την επανεκκίνηση της φοιτητικής καθημερινότητας. Θα πρέπει τελικά να αισιοδοξώ και στα εσώτερα μου κάμια φορά. Στα σίγουρα το χρειάζομαι. Θα παραμερίσω όμως τους βαθυστόχαστους συλλογισμούς και όλο μου το φορμαλισμο, έτσι για να ελαφρύνω λίγο και θα αφεθώ σ' όλες τις στιγμές της παρέας μου μαζί με λίγες στάλες κρασί ή ό,τι άλλο από αλκοόλ (φοιτητική ζωή γαρ)...

(Πόσο πιο βαριεστημένα ν' καταπιεί κανείς τις εκρηκτικές εκφορτίσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι;;;;)