Αρκετά όμως με τα εισαγωγικά και το "γύρω-γύρω". Αναφέρομαι στο μεταναστευτικό ζήτημα και συγκεκριμένα στο πως αυτό επιμερίζεται σε γεγονότα της περιόδου. Από την από κοινού απίθεση αστυνομίας-χρυσής αυγής στην αντιρατσιστική πορεία που οργάνωσε ο αναρχικός χώρος την προηγούμενη Τρίτη (07/07) μέχρι την "σκούπα" και τον εμπρησμό στον καταυλισμό των προσφύγων στην Πάτρα την περασμένη Κυριακή (12/07) και την κακοποίηση πακιστανών προσφύγων στο αστυνομικό τμήμα της Σύμης. Δεν υπονοώ βέβαια κάποιο κλίμα φασιστοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, μια τέτοια θέση εξάλλου είναι βαθιά αντιδιαλεκτική και δεν μας δίνει τα απαραίτητα και γειωμένα με την πραγματικότητα πολιτικά συμπεράσματα. Ο πυρήνας του ζητήματος βρίσκεται στο εξής: Το μεταναστευτικό ζήτημα απαιτεί λύση. Η κίνηση του κράτους πάνω σ' αυτό συντίθεται στην συρίκνωση των δικαιωμάτων για πολιτικό άσυλο και εργασική ασφάλιση, στην διεύρυνση του καθεστώτος παράνομης εργασίας των μεταναστών, στην δημιουργία "στρατοπέδων συγκέντρωσης" για τους μετανάστες που εξαναγκάζονται να ζουν σε καθεστώς παρανομίας. Αν δεν λάβουμε υπόψιν τα παραπάνω τότε όλα τα σχετικά προβλήματα θα επιλυθούν από την κυρίαρχη πολιτική, το οποίο σημαίνει την διαιώνιση του μεταναστευτικού προς εξεσφάλιση της απαραίτητης φθηνής εργασίας για τις παραγωγικές ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου και την συρρίκνωση ακόμη των εργασιακών δικαιωμάτων των ελλήνων εργαζομένων. Όμως δεν πρέπει ακόμη να μας διαφεύγει ο σπούδαιος ιδεολογικός ρόλος του ζητήματος ως προς την σύναψη κοινωνικών συμμαχιών του αστικού μπλοκ εξουσίας με στρώματα απέναντι στα οποία η κυρίαρχη πολιτική τοποθετεί ως κύριο εχθρό τους μετανάστες. Έδω είναι σημαντικό να θυμηθούμε την τεράστια απήχηση που έχει το ιδεόλογημα "να φύγουνε οι ξένοι, γιατί μας παίρνουν τις δουλειές".
Αυτή τη στιγμή μας φανερώνεται ξεκάθαρα η λύση που προτάσει ο αστισμός. Δηλαδή σε τελική ανάλυση ένταση της καταστολής και του ελέγχου της μεταναστευτικής ροής με σκοπό την διατήρηση και αύξηση της παραγωγικότητας της μεταναστευτικής εργασίας και την πόλωση λαϊκών στρωμάτων στο αστικό μπλοκ εξουσίας.
Από εδώ και πέρα όμως η Αριστερά για να μπορέσει να επιτελέσει αυτό με το οποίο την χρέωσε η Ιστορία, να είναι δηλαδή επαναστατική, πρέπει να ψηλαφίσει ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο που να απαντά στα ερωτήματα της συγκυρίας γιατί αλλιώς τα απαντά ο αστισμός και τότε τροποποιείται προς την μπάντα του άρχοντος μπλοκ ο ταξικός συσχετισμός δύναμης. Η φωνή του Λένιν ακούγεται καθαρά:"Οι μαρξιστές πρέπει να δίνουν συγκεκριμένες απαντήσεις σε συγκεκριμένα πράγματα". Έτσι, πιάνοντας το κόκκινο νήμα από το χέρι του ακούραστου δασκάλου του επαναστατικού μαρξισμού, πρέπει να διαμορφώσουμε ένα σχέδιο πάλης αποτελσματικό με βασικό του μεθοδολογικό άξονα την ταξική ανάλυση. Να γίνεται πάντα κατανοητό πως τα λαϊκά στρώματα δεν θα σταθούν δίπλα στους μετανάστες μόνο από αλληλεγγύη αλλά κυρίαρχα επειδή υφίστανται την ίδια ταξική εκμετάλλευση σε τελική ανάλυση. Δεν αρκούν οι λόγοι συμπαράστασης στους μετανάστες αλλά χρειάζονται και μάχιμα πολιτικά αιτήματα που να δίνουν λύσεις στους μετανάστες αλλά και στα κοινωνικά στρώματα που ο αστισμός προσπαθεί να πάρει με το μέρος του. Και αυτό γιατί, όπως ειπώθηκε στην αρχή αυτού του κειμένου, οι κοινωνίες δεν χωρίζονται σε επιμέρους άτομα (έλληνας-μετανάστης, καλός-κακός) αλλά σε τάξεις. Και στο βαθμό που οι τάξεις ορίζονται, σε τελική ανάλυση, από το πως εντάσονται στις σχέσεις παραγωγής τότε ένας έλληνας εργάτης με έναν μετανάστη εργάτη προσδιορίζονται το ίδιο απέναντι στην κυρίαρχη αντίθεση, την αντίθεση κεφάλαιο-εργασία δηλαδή. Πέρα όμως από τους θεωρητικούς προσδιορισμούς πρέπει να προσεχθούν και τα πολιτικά αιτήματα που πρέπει να τεθούν στη συγκυρία. Και είναι αυτό που κατα βάσει απασχολεί το παρόν κείμενο. Είναι λοιπ΄όν αναγκαίο να προτάσονται άμεσα τα εξής:
1)Άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών: επιλύονται ζητήματα εργασιακής εξασφάλισης των μεταναστών με αποτέλεσμα την άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου και διευκολύνεται η κοινωνική τους ένταξη
2)Όχι στην συρρίκνωση του πολιτικού ασύλου. Διεύρυνση του για όλους του μετανάστες: Είναι αναντίρρητο δικαίωμα η εξασφάλισης της διαβίωσης ενός ανθρώπου σε μια χώρα, ακόμη και με βάση τα προτάγματα του αστισμού
4)Εξασφάλιση βασικών αναγκών των μεταναστών όπως στέγη,τροφή: πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν βελτιώνονταν οι συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών αντί να στοιβάζονται 50-60 άτομα σε τριάρια;
